Andrzej Horubała

Andrzej Horubała
Andrzej Horubała (ur. 14 stycznia 1962 w Warszawie) – pisarz, krytyk literacki, producent i reżyser telewizyjny.
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana i wydziału polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Mąż Agnieszki, ojciec... pokaż więcej
Andrzej Horubała (ur. 14 stycznia 1962 w Warszawie) – pisarz, krytyk literacki, producent i reżyser telewizyjny.
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana i wydziału polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Mąż Agnieszki, ojciec ośmiorga dzieci.
Od grudnia 1980 przewodniczący NZS Wydziału Polonistyki UW. Współzałożyciel biuletynu Centrum Informacji Akademickiej (CIA). Po 13 grudnia 1981 – aktywny w strukturach podziemnej „Solidarności”. Współzałożyciel Akademickiego Ruchu Samoobrony (ARS). Współpracownik, a później członek redakcji tygodnika Międzyzakładowego Komitetu Koordynacyjnego „Wola”. Publikował m.in. w „Woli”, „Kulturze Niezależnej” i „Almanachu Humanistycznym”.
Po 1989 związany z „Tygodnikiem Literackim” i magazynem „Debata”, później publikował w „Życiu”, „Rzeczpospolitej” i „Uważam Rze” .
W latach 1994 – 1996 szef programów artystycznych i rozrywkowych TVP1. W latach 2000 – 2001 dyrektor programowy Telewizji Puls. Dyrektor Festiwalu w Opolu oraz w Sopocie w 1995 . Współtwórca nagrody muzycznej „Fryderyk”.
Reżyserował znane cykle telewizyjne: „Wieczór z wampirem” (RTL7), „Tygodnik Moralnego Niepokoju” (TVP2), „Wojciech Cejrowski – Boso przez świat” (TVP2), „Warto rozmawiać” (TVP1) „Jan Pospieszalski – Bliżej” (TVP Info). Produkował i reżyserował dokumenty „2 Tm 2,3 – chrześcijański rock” (razem z Maciejem Chmielem), „Gugul – rzecz o nauczycielu”, „Rodowody niepokornych” i – wspólnie z Wojciechem Klatą – „System 09″, a także „Fantazmaty Powstania Warszawskiego”.
Autor monodramu „Mono” („Dialog” 1991:8), powieści „Farciarz” (2003), „Umoczeni” (2004), „Przesilenie” (2010) oraz zbiorów esejów – „Marzenie o chuliganie” (1999) i „Żeby Polska była sexy i inne szkice polemiczne” (2011).
180


Opublikowane teksty

  • Lament
    Czy wiarę da się pogodzić z popkulturą? Czy jest rockowy sposób na ewangelizację?
    Miniatura: Lament
  • Świadectwa kulinarne
    Sushi to sprawa podejrzana. To sprawa wieloznaczna. Jak wiadomo z filmowej noweli Juliusza Machulskiego, sushi jest jedyną rzeczą, którą nam dała Solidarność.
    Miniatura: Świadectwa kulinarne
  • Niepełne świadectwo
    Pod koniec zeszłego roku nakładem wydawnictwa Znak ukazała się intrygująca książka. Oto z papierów pozostałych po Leszku Kołakowskim (1927–2009) wydobyto i przetłumaczono niedokończony, pisany po francusku w połowie lat 80. tekst...
    Miniatura: Niepełne świadectwo
  • Dwa teatry
    Nie ze złośliwości poszedłem na „Szalbierza” do Teatru Dramatycznego, ale by wyrobić sobie zdanie o konflikcie, jaki toczy się wokół aktywności Tadeusza Słobodzianka.
    Miniatura: Dwa teatry
  • Film prosty jak kazanie
    Oczywiście jest to kino gatunkowe. Kino, które ma swoje sekretne kody, swoją publiczność, akceptowane przez nią mielizny, tropy i pakty zawierane z nią. To kino gatunkowe: wyraziste, narzucające styl odbioru, mające specyficzne...
    Miniatura: Film prosty jak kazanie
  • Śmiechawka Gajosa, śmiech Szumowskiej
    Przewrotne „Body/Ciało” stara się nas przekonać, że nie ma świata nadprzyrodzonego.
    Miniatura: Śmiechawka Gajosa, śmiech Szumowskiej
  • Jazda obowiązkowa
    „Pięćdziesiąt twarzy Greya” to film nieetyczny. Nie chodzi mi o jakieś pruderyjne podnoszenie ocząt ku górze, tylko o to, że kicz ze swej natury to zwielokrotnione kłamstwo.
    Miniatura: Jazda obowiązkowa
  • Brzozowski – konfrontacja
    Wzięcie Brzozowskiego na sztandary „Krytyki Politycznej” to obciach. Jest nim także fałszowanie biografii tego pisarza, publicysty oraz krytyka – zwłaszcza negowanie jego nawrócenia, i to pomimo uderzających dowodów na to, że umarł...
    Miniatura: Brzozowski – konfrontacja
  • Z Masłowską ciągle niedobrze
    Film Grzegorza Jarzyny „Między nami dobrze jest”, mający właśnie swą premierę kinową, stanowi blade odbicie spektaklu, jaki ów twórca wystawił w 2009 r.
    Miniatura: Z Masłowską ciągle niedobrze
  • Zagrepsowani
    (…) „Polskie gówno”, zapowiadany jako niezwykle odważny i bolesny obraz współczesnej Polski oraz demaskatorska wizja krajowego show-biznesu jest dość banalną diagnozą degrengolady, jaka toczy świat rozrywki, w którym prostackie...
    Miniatura: Zagrepsowani
  • Droga donikąd?
    Film Dietricha Brüggemanna – choć miejscami banalny, lękliwy – sprawia jednak, że nabieramy smaku na prawdziwe kino religijne.
    Miniatura: Droga donikąd?
  • Połowiczne zwycięstwo
    „Hiszpanka” wbrew reklamowym zapowiedziom filmowym arcydziełem nie jest. Raczej kolejnym filmem z cyklu „Polak potrafi”.
    Miniatura: Połowiczne zwycięstwo
  • Nokaut
    Grudzień 2014 r. – trwa festiwal Boska Komedia, a my stłoczeni w korytarzu wiodącym na scenę teatru Łaźnia Nowa oczekujemy na opóźniający się spektakl Krystiana Lupy według „Wycinki” Thomasa Bernharda. (…) Reżyser, zdawałoby się na...
    Miniatura: Nokaut
  • Feministka z planem B
    Co Agnieszka Graff ma do powiedzenia kobietom, które zachwycone szyderczymi happeningami z Manif organizowanych 8 marca przez nią i jej koleżanki spaprały sobie życie?
    Miniatura: Feministka z planem B
  • Wtopa naszego człowieka
    Przecież Zanussi jest nasz. Do bólu. I w diagnozie dotyczącej wstrząsających skutków feminizmu i emancypacji kobiet, krzywdzących je, czyniących z nich nierzadko wyalienowane egoistki, korporacyjne harpie. I w zadumie nad światem...
    Miniatura: Wtopa naszego człowieka
  • Kościółkowy banał
    Stosunek młodych do kultu Karoliny Kózkówny to temat naprawdę intrygujący. Niestety, reżyser filmu „Karolina” nie dostrzegł szansy na coś więcej niż oleodrukowy obrazek.
    Miniatura: Kościółkowy banał
  • Zwiagincew stracił nadzieję
    „Lewiatan” – najnowszy obraz reżysera, walczący właśnie o Oscara – to film zrodzony z rozpaczy.
    Miniatura: Zwiagincew stracił nadzieję
  • Miłoszewski źle kończy
    „Gniew” to niezły kryminał z fatalnie rozjechanym finałem, nieco zepsuty feministyczną ideologią.
    Miniatura: Miłoszewski źle kończy
  • Tokarczuk powraca
    Autorka „Ksiąg Jakubowych” stara się być wierna duchowi historii, nizać fakty, zdarzenia. Jednak jej brak zaufania do katolicyzmu nie pozwala na zachwyt nad cudem, jakim było przejście na prawdziwą wiarę tylu potomków Abrahama.
    Miniatura: Tokarczuk powraca
  • Nieśmieszna komedia panów Stuhrów
    „Obywatel” to kreślona żółcią opowieść o obrzydliwych Polakach rasistach i naszej najnowszej historii z odrażającą Solidarnością w tle.
    Miniatura: Nieśmieszna komedia panów Stuhrów